Estase movendo a industria da miña intuición:
a nena que fun vai tres metros diante de min
tanguendo cunha vara a miña alma.
Estase precipitando a lentitude:
sobrevoo con paciencia
unha ave rapaz
ata que descendo a deixarme comer as vísceras.
Estáseme acabando de fabricar
seda artesanal
no ventre.
Están os meus soños organizando o comité da noite
Están as criaturas movendo as poleas do cometa
que pasa por onda nós cada mil anos.
Está a xeometría acomodándose para durmir
no teu último ángulo
todo o mundo sabe xa
que o meu corazón está feito polo patrón da maquinaria agrícola.
E podo
arrancarme de min
tan suavemente
que apenas oirías que me marcho.
As miñas cicatrices falan
coma un furacán mudo.
Saio ó perigo como á chuvia
escoltada polos meus órganos.
Todo isto sei
e sen embargo...
Olga Novo
No hay comentarios:
Publicar un comentario